Columnist Sandra Lagace vraagt zich af: hebben vrouwen een stem?

Een kop in de Volkskrant trekt mijn aandacht: “Maar een op de drie filmrollen met tekst in de VS is voor vrouwen”. Bottom line is dat onderzoekers een lager aandeel van vrouwen in films in 2023 constateren.

Er werden minder films gemaakt en de opbrengsten vielen tegen door onder meer stakingen van acteurs en inflatie. Waarom zouden de vrouwen daar onder moeten lijden, vraag ik me dan af. Dus als het even minder gaat, zetten we ook de emancipatie even stil?

Witte hetero mannen

Nu zijn vrouwen niet de enigen die we niet horen want ook niet-hetero-personen, transgenders en mensen met een (fysieke) beperking zijn zelden op het witte doek te zien (2,2 procent van de personages). Wat ik schokkend vind is dat de meeste rollen voor witte mannen zijn en een derde van de rollen voor acteurs van kleur.

Een andere kop in de Volkskrant luidt: “Taliban verbieden ook ‘intieme’ stem van Afghaanse vrouwen: alleen echtgenoot en familie mogen vrouw horen praten of zingen”.  Ik herinner me een reactie van een mannelijke lezer op één van mijn blogs over een feministisch onderwerp: “Jullie zijn er toch al?”. Nee, we zijn er nog lang niet. Ik voel me rijk dat ik een vrouw ben met feminiene eigenschappen die mij sterker maken en die ik graag deel met de vrouwen én mannen in mijn netwerk. Ik ben een witte vrouw en heb het daardoor blijkbaar `makkelijker’ met dat `vinkje’ want ik heb meer privileges dan mijn andere sisters die dat vinkje niet hebben. Er gaan meer deuren voor me open, of althans ze gaan eerder open. Ik realiseer me ook dat ik in een deel van de wereld woon waar vrouwen hun stem überhaupt mogen laten horen.       

Rolmodellen zoals Beyoncé   

Zolang er vrouwen zijn die niet gehoord, gezien en/of gewaardeerd worden, waar dan ook ter wereld, is het mijn missie om hier aandacht voor te vragen en er alles aan te doen om die vrouwen een stem, een podium en de waardering te geven die ze verdienen. Een betere wereld begint bij jezelf toch?

Ik ga net zolang door totdat ik meer koppen in de Volkskrant zie over feminisme, over vrouwen in de meerderheid én over rolmodellen als Beyoncé en Kamala Harris. Ik ga net zolang door totdat het niet meer relevant is om over vrouwen en feminisme te praten en te schrijven. Ik ga net zolang door totdat vrouwen echt een stem hebben en gehoord worden.

Artikelen in de Volkskrant:

1. ‘Taliban verbieden ook ‘intieme’ stem van Afghaanse vrouwen: alleen echtgenoot en familie mogen vrouw horen praten of zingen’ (24 augustus 2024)
2. ‘Maar een op de drie filmrollen met tekst in de VS is voor vrouwen’ (9 augustus 2024)
3. ‘De bouw is nog altijd een mannenwereld, in onderwijs en zorg zijn vrouwen in de meerderheid’ (28 augustus 2024)
4. ‘De stille feminisering van de hofhouding: de kamerheer van de koning is steeds vaker een vrouw’ (27 augustus 2024)
5. ‘Wervelwind Kamala Harris wordt voortgestuwd door Zwarte vrouwen’ (15 augustus 2024)
6. ‘Beyoncé als boegbeeld van het nieuwe feminisme’ (12 maart 2018)