Categorie: Columnist

  • Columnist Sandra Lagace vraagt zich af: hebben vrouwen een stem?

    Columnist Sandra Lagace vraagt zich af: hebben vrouwen een stem?

    Hoe zie jij jezelf in relatie tot de wereld? Wat wil je? Wie ben je? Komt wat je wilt en wie je bent, dus wat je allemaal doet in deze wereld, overeen?

    Verandering

    In mijn praktijk kom ik genoeg vrouwen tegen die van alles vinden over wie ze zijn. Ze komen bij mij op het moment dat het niet meer zo lekker loopt. Ze zitten niet goed in hun vel en willen het anders. Zo was er die onderneemster die ik voor het gemak Anja noem. Anja had het niet meer naar haar zin in haar projecten. Ze werkte lange dagen, kwam doodmoe thuis en had dan geen puf meer en nergens zin in. Met tranen in haar ogen vertelde ze me dat ze zo niet langer door wilde gaan.

    Tijdens vergaderingen bij een opdrachtgever werd er niet naar haar geluisterd, als ze al aan het woord kwam. In tegenstelling tot de mannen kwam ze altijd tot in de puntjes voorbereid bij een overleg. Die mannen schreeuwden alleen maar en herhaalden drie keer hetzelfde argument. Op een gegeven moment zakte de moed in haar schoenen en had ze geen zin meer om haar punt te maken. Bij een directeur kreeg ze steevast een nee te horen.

    Spiegel

    Ze wist me te vertellen hoe haar omgeving haar zag, namelijk als een jonge en onervaren vrouw. Ik hield haar een spiegel voor. Ik zag namelijk een jonge, mooie en gevoelige onderneemster met veel potentie en kennis. Eerst enigszins verlegen en onzeker door de complimenten over haar uiterlijk, bevestigde ze met steeds meer vuur in haar stem dat zij de expert was op haar gebied en kennis had die anderen niet hebben. Misschien zagen de anderen dat ook wel?

    Toen we afscheid namen bij de deur leek het alsof er een last van haar schouders was gegleden. Toen ik haar weer sprak wist ze me trots te vertellen dat de directeur haar voorstel had goedgekeurd. Een wereld ging voor haar open en het leek alsof haar omgeving zich steeds meer om haar heen plooide.

    Identity shifting

    Hoe zie jij jezelf? Wat wil je en wie ben je? Draai het eens om, net zoals Anja dat deed. Wat maakt dat wie jij bent ook zorgt voor wat jij wil? Vishen Lakhiani noemt het “identity shifting” (Buddha and the Badass, The Secret Spiritual Art of Succeeding at Work). Hij zegt: “De wereld geeft jou niet wat jij wil of wat jij wenst. Het geeft jou wie jij bent. Jouw identiteit vormt jouw ervaring. Als wat jij wilt niet matcht met wie jij bent, dan zal de wereld zich verzetten”. Dan klopt er iets niet. Toen Anja zich focuste op haar nieuwe identiteit, de expert in plaats van jong en onervaren, veranderde de wereld met haar mee.

    Vraag jezelf eens af welke identiteit jij kiest en in hoeverre dat ervoor zorgt dat je krijgt wat jij wenst. Ik beloof je: jouw wereld wordt een stuk mooier!

  • Ben je een ambitieuze ondernemer of een gelukkige ondernemer?

    Ben je een ambitieuze ondernemer of een gelukkige ondernemer?

    In Geluk, the New World Book of Happiness van Leo Bormans, wordt de vraag gesteld of ambitie mensen gelukkiger maakt. Er wordt een onderzoek beschreven met twee groepen studenten die in tien minuten een puzzel moesten oplossen. Beide groepen doen er vijf minuten over.

    De groep die te horen krijgt dat de andere groep er langer over doet, is gelukkiger dan de groep die te horen krijgt dat de andere groep er korter over doet. Het geluksgevoel staat dus los van de werkelijkheid.

    Onderzoek naar geluk

    Een soortgelijk onderzoek is uitgevoerd met studenten waar tegen de eerste groep werd gezegd dat ze intelligent waren en tegen een tweede groep dat ze slecht presteerden. Je zult raden welke groep het beste scoorde en welke groep zich het gelukkigste voelde. Het trieste is dat de studenten in de tweede groep slechter gingen presteren.

    Vergelijken doen we allemaal. Is dat écht zo? Wanneer Max Verstappen gevraagd wordt naar zijn concurrent in Formule 1 racing, blijkt dat hij daar helemaal niet mee bezig is. Hij is bezig met één doel, zijn eigen doel, namelijk de beste van de wereld zijn.

    Onze succes delen

    Maakt vergelijken dan ongelukkig? Wanneer ik door de social media berichten scroll zou ik ongelukkig en afgunstig kunnen worden door de grote hoeveelheid aan berichten over een mooie nieuwe baan, een succesvol project, gelukkige relaties, mooie vakantieoorden en succesvolle samenwerkingen. Je doet waarschijnlijk zelf ook mee aan die ‘geluk posts’. Ik ken trouwens weinig ondernemers die hun ‘failures’ of ongeluk op de socials posten. Daar zitten we misschien ook helemaal niet, of niet altijd op te wachten.

    Ik wil graag geïnspireerd worden en doseer daarom mijn dagelijkse dosis social media. Zo werd ik weleens ontmoedigd toen ik een boek aan het schrijven was en wéér een ondernemer ‘langs zag komen’ op de socials met wéér een ‘geweldig’ boek dat deze ondernemer geschreven had. Vergelijken maakte me toen weleens ongelukkig en ik dacht, ‘wat moet de wereld met mijn boek, wat heb ík nou te vertellen?’ Het zorgde er niet voor dat ik beter ging presteren en inspiratie kreeg om ‘lekker’ te schrijven.

    Ben je een reus of een dwerg?

    Vergelijken kan mij helpen en maakt mij gelukkig wanneer ik kijk hoe anderen het doen en waar ik iets van kan leren. Wanneer ik mezelf dus laat inspireren door wat anderen presteren. In de Griekse mythologie bestaat een blinde reus Orion. Zijn knecht Cedalion zit op zijn schouders en fungeert als zijn ogen. De vergelijking wordt doorgetrokken in de metafoor van dwergen op de schouders van een reus.

    De reus staat voor de kennis die al voor ons vergaard is. Wij dwergen borduren voort op die kennis door op de schouders van die reus te staan. Wij ondernemers zijn soms de dwerg, op de schouders van de reus en soms fungeren we als reus, met dwergen op onze schouders. Wie ben jij? Laten we elkaar inspireren en verder helpen. Dan wordt het ondernemen alleen maar leuker, toch? En, je wordt er ook nog eens gelukkiger van!

    Foto: Lianne Dekker Fotografie

  • Emancipatie van vrouwen in het bedrijfsleven staat stil volgens Sandra Lagace

    Emancipatie van vrouwen in het bedrijfsleven staat stil volgens Sandra Lagace

    Somber word ik, wanneer ik de woorden lees in een artikel in de Volkskrant van 12 juni dit jaar van Bente Jaeger over de genderkloof in het bedrijfsleven. Deze woorden gaan namelijk over mij, over mij als vrouw en ondernemer.

    Als we wereldwijd kijken naar de emancipatie dan kunnen we spreken van een ‘kleine verbetering’. Als we in dit tempo doorgaan duurt het nog 134 jaar voordat we de genderkloof gedicht hebben. Ik denk aan de levensverwachting van vrouwen. Die is vijf jaar hoger dan die van mannen. Waarom? Omdat we gezonder leven en omdat we minder risico’s nemen. Het heeft ook met ons oestrogeen te maken, maar dit terzijde. De langere levensverwachting staat in schril contrast met de emancipatie. In hoeverre beïnvloedt de gender gap onze gezondheid en geluk in die extra levensjaren vraag ik me af.

    Emancipatie in het bedrijfsleven

    Ik ben op zoek naar positieve berichten en vermoed dat ik die niet zal vinden wat de emancipatie betreft. Ik scroll door de artikelen ‘Vrouw’ in de Volkskrant online en stuit op een artikel uit december 2023 van Marieke de Ruiter. ‘In het bedrijfsleven staat de emancipatie al drie jaar stil’. Ik vraag me af wat er gebeurd is in die periode van drie jaar. Is er wel wat gebeurd of zitten we te slapen? Dit is geen gekke gedachte toch?

    ‘De grootste loonkloof loopt door de top van het bedrijfsleven: een vrouwelijke leidinggevende verdient ruim een maandsalaris minder dan de mannelijke, een kloof van 9 procent.’ Ik heb meer dan 30 jaar ervaring als HR professional en loop rond bij directies en MT’s van verschillende bedrijven. Ik vraag me af hoe mannen in de top zouden reageren als zou blijken dat hun vrouwelijke collega’s, die hetzelfde werk verrichten, ruim een maandsalaris meer zouden verdienen. Kun je het je voorstellen? Nee, je kunt het je niet voorstellen dat dit het geval zou zijn, en ja, je kunt je voorstellen hoe de mannen zouden reageren. Juist! Die zouden dat niet pikken.

    Ik schrik een beetje van mijn eigen hersenspinsels. Ik zeg dus eigenlijk dat het ook aan de vrouw ligt dat er zulke verschillen zijn, die wij dus blijkbaar wél pikken?

    Foto: Lianne Dekker Fotografie

  • Zakenvrouw van het Jaar Souad El Markhous breekt de bouwwereld open met een roze helm

    Zakenvrouw van het Jaar Souad El Markhous breekt de bouwwereld open met een roze helm

    Souad El Markhous (54) vertrok op haar 18e uit Marokko naar Nederland om te studeren en begon in 1991 als schoonmaakster bij een bouwbedrijf. Inmiddels is deze “Assepoester van de bouwwereld” directeur en mede-eigenaar van dit bouwbedrijf. Maar haar weg naar onafhankelijkheid en zakelijk succes was verre van makkelijk. 

    Van Marokko naar Nederland

    Souad El Markhous woonde als oudste dochter bij haar vader en moeder in Larache, Marokko. Ze wilde graag economie studeren aan de universiteit, maar haar vader was erg streng en beschermend. Hij vond het onveilig voor Souad om op kamers te gaan wonen en wilde niet dat ze ongetrouwd het huis uitging. Souad: “Hij zei: je gaat alleen het huis uit aan de hand van een man. Ik voelde dat ik voor mezelf moest kiezen.” In 1991 vertrok ze daarom naar Nederland om te studeren. Hier kon ze bij haar tante verblijven.

    Stap voor stap richting de top

    Aangezien ze nog geen woord Nederlands sprak, kon ze destijds alleen als schoonmaker aan de slag bij een bouwbedrijf in Amsterdam. De eigenaar ontweek ze liever. Souad: “Iedereen maakte me bang voor hem. Ik mocht alleen vroeg in de ochtend komen zodat niemand me zag. De baas wilde geen vrouwen in dienst omdat er alleen maar bouwvakkers werkten en dat vond hij te link.” Toch liep ze de man op een dag tegen het lijf en de twee raakten in gesprek. Geraakt door haar levensverhaal besloot de eigenaar zich over Souad te ontfermen. Hij zorgde ervoor dat ze een opleiding kon volgen om meer te leren en bood haar taallessen aan, een kans die ze met beide handen aanpakte.

    Vanaf dat moment begon Souad van alles te leren en door te groeien binnen het bedrijf. “Van 8:00 – 10:00 uur maakte ik schoon en tussen 10:00 uur en 17:00 uur nam ik de telefoon op. Ik ging steeds meer administratief werk doen en omdat ik opgeleid was als boekhouder ging ik me ook verdiepen in de cijfers. Uiteindelijk werd ik Hoofd Boekhouding.”

    Ondanks vele projecten ging in 2014 het bouwbedrijf failliet. Een bedrijf waar Souad met hart en ziel voor had gewerkt. “Ik was mijn veilige haven kwijt. Ik heb geprobeerd de boel te lijmen maar dat lukte niet. Niemand geloofde op dat moment in de bouw.” Gelukkig vond ze uiteindelijk één financier die wel in haar geloofde en samen met hem maakt ze een doorstart. Ineens was Souad directeur en mede-eigenaar van het bedrijf.

    Vrouw in de bouw

    Als vrouwelijke ondernemer in de bouw werd ze echter niet altijd serieus genomen. Voordat ze haar ontmoetten gingen veel klanten er zelfs vanuit dat Souad een man was. Souad: “Totdat ik met mijn roze helm en roze laarzen de bouwplaats op kwam lopen. Ik moest me echt bewijzen. Je staat als vrouw gewoon 10-0 achter als je op een bouwplaats komt. In 2018 werd ik Zakenvrouw van het Jaar en toen werd ik opeens wél serieus genomen.”

    Souad vindt het nu belangrijk dat er meer vrouwen in de bouw komen werken. “De bouwwereld is hard en vrouwen zouden die wat zachter kunnen maken.” Ze wil de komende tijd in haar bedrijf dan ook extra plekken vrijmaken voor vrouwen die de bouw in willen en hoopt vooral andere jonge vrouwen te inspireren.

    Meer weten en het hele interview bekijken? Zondag 14 juli om 16:00 uur is Souad El Markhous te gast in ‘Zondag op Vier’ bij RTL4.

    Foto: Maik de Boer

  • Lieve mede-ondernemende vrienden!

    Lieve mede-ondernemende vrienden!

    Zoals jullie weten is Zakenvuur afgelopen jaar met succes van start gegaan en het bijbehorende tv-programma “Zondag op Vier” heeft hoger gescoord dan we hadden durven dromen. Daarom wordt de eerste serie op dit moment herhaald op RTL4. Iedere zondag om 16:00 uur!

    Natuurlijk willen wij ons gezamenlijke “Zakenvuurtje” ook tijdens de zomer en in het najaar lekker laten branden. Dus van elkaars ondernemerschap leren, met elkaar persoonlijke verhalen delen om zo weer ruimte en inspiratie op te doen en bovendien met elkaar verbinden zodat met nieuwe contacten en ideeën sneller en mooiere slagen naar succes kunnen worden gemaakt! Vast ook met nieuwe contacten die je bij Zakenvuur maakt. Dit gaan we doen op een hele speciale en exclusieve manier!

    Zakenvuur Masterclass

    Zakenvuur komt met drie exclusieve Masterclasses met 3-gangen diner, een ‘Thought Leader Nature Walk’ met lunch én een ‘Behind the Scenes Peek’ met 3-gangen diner! Slechts 24 ondernemende vrienden zoals jullie kunnen hierbij zijn. We houden deze beleving juist klein, zodat je als ondernemer echt de kans krijgt om prangende vragen voor te leggen, uit te wisselen met elkaar en tijdens en aan het einde van het diner of lunch onze “Master Ondernemer” persoonlijk kunt bevragen.

    Iedere samenkomst heeft één thema waar we gericht in werken. Geen liflaf netwerkmomenten, maar gerichte aandacht voor het onderwerp en elkaar.  “Ondernemen is Entertainen” zegt onze Zakenvuur ambassadeur Aad Ouborg zo goed. Dat gevoel willen we delen met jou en je ondernemersvrienden, dus breng gerust iemand mee!

    SCHRIJF JE HIER IN
    Masterclass met Addy van den Krommenacker

    Topondernemer Addy van den Krommenacker

    We gaan 19 juli a.s. van start met onze eerste Masterclass, gegeven door Meester in het blijven ondernemen: couturier Addy van den Krommenacker. Addy heeft als ondernemer succes in binnen- en buitenland, met diverse ateliers in het modemekka van de wereld: Milaan. Zijn ontwerpen worden gedragen door sterren én royalty. Maar hoe doet hij dit én wat kunnen we ervan leren?

    Tijdens zijn Masterclass gaat hij alle geheimen delen hoe hij continue weer de inspiratie vindt om te blijven ondernemen, te innoveren én zichzelf te ontwikkelen. Addy ziet altijd nieuwe kansen en blijft continue ‘on top of his game’. Maar zijn aanpak werkt niet alleen in de modewereld, het werkt voor alle ondernemers.

    Informatie

    Datum en tijd:
    19 juli 2024 van 17:00 uur tot 21:00 uur

    Exclusief voor:
    24 ondernemende vrienden, 3 tafels van 8 personen voor diner

    Inclusief:
    Interview met Addy, 3 gangen diner, 1 uur natafel vragen uur met Addy

    Locatie:
    AFAS Theater, Inspiratielaan 3, 3833AV te Leusden

    Programma

    17:00 tot 17:45 uur
    Interview Pernille La Lau met Addy van den Krommenacker plus Q&A

    18:00 tot 20:00 uur
    Exclusief 3 gangen diner waarbij Addy per gang van tafel rouleert met Pernille

    20:00 tot 21:00 uur
    Gezamenlijk speciaal advies/vragen uur voor iedereen aan Addy

    21:15 uur
    Einde avond. Wel thuis!

    Schrijf je hier in

    Masterclass 19 juli 2024 (24 plaatsen beschikbaar)

  • Sandra Lagace over waarom vrouwen nauwelijks aan de macht komen

    Sandra Lagace over waarom vrouwen nauwelijks aan de macht komen

    ‘Met de kalkoenen het kerstdiner bespreken’ is de titel van een hoofdstuk in het boek Waarom vrouwen minder verdienen van Sophie van Gool. Ik herken de passages in het boek vanuit de praktijk. Pijnlijk vind ik dat het herkenbaar is en dat we sinds het boek van Sophie uitkwam in 2021, we alweer 3 jaar verder zijn. Ik vraag me af of er iets wezenlijks veranderd is.  

    Managementteams bestaan uit voornamelijk mannen

    Alhoewel bedrijven steeds meer bezig zijn met onderwerpen als inclusie en diversiteit, zien we hier in de praktijk nog niets of niet genoeg van. Ik loop al jaren rond bij allerlei bedrijven, zowel mkb-bedrijven als corporate organisaties. Het komt voor, ook bij de grote ‘jongens’, dat men net begonnen is met het opzetten van een vrouwennetwerk of dat het nog helemaal niet bestaat. In de praktijk zie je dat het de trainees zijn of medewerkers die net in dienst zijn die hier het voortouw nemen. Het management is meer bezig met het behalen van de resultaten dan het investeren in onderwerpen als inclusie of diversiteit.

     

    “Zolang je de vrouwen aan de voorkant niet weet te binden, zullen ze ook minder snel doordringen tot het mannenbolwerk aan de top.”

    Mensen aan de top zijn geneigd om te kiezen voor mensen die op hen lijken

    Dit fenomeen heet ‘similarity attraction bias’. Degenen die op ons lijken (qua achtergrond, sekse en kleur), vinden we vaak ook aardiger en schatten we competenter in. Ik maakte het zelf onlangs mee. Er waren kandidaten voor een managementrol die mochten pitchen. Degene die gekozen werd, voelde als een collega die al in dienst was, als een van hen. Je moet dus passen in het plaatje. Het viel mij trouwens op dat er geen vrouwelijke kandidaten waren. Zij had het waarschijnlijk sowieso niet gered in het mannenbolwerk want hoe kun je als vrouw lijken op een man?

    Vrouwen hebben ook een unconscious bias

    Vrouwen blijken ook onbewust mannen sneller in een leiderschapspositie te herkennen dan hun soortgenoten. In een artikel van Ebbinge lees ik dat degenen die zijn opgegroeid in de jaren 60, 70 en 80 vaak een vader hadden die werkte en een moeder die thuis was. De dokter, directeur en dominee waren mannen. Hierdoor wordt leiderschap onbewust eerder herkend in een man. Vrouwelijke Commissarissen hebben dezelfde unconscious biases als hun mannelijke collega’s en herkennen leiderschap óók eerder in een man.

    Sophie eindigt haar boek met een pleidooi om het heft in eigen handen te nemen. Wat ga jij doen?

    Foto: Lianne Dekker Fotografie

  • Sandra Lagace over waarom vrouwen nauwelijks aan de macht komen

    Sandra Lagace over waarom vrouwen nauwelijks aan de macht komen

    Het Rode Kruis helpt hen met een boodschappenkaart 

    Mensen die de hele week pannenkoeken eten, omdat dat goedkoop is. Noodgedwongen zelf maaltijden overslaan, zodat hun kinderen wel avondeten hebben. Of als kind geen banaan of appel mee naar school krijgen, omdat je ouders daar geen geld voor hebben. Het is echt aan de orde van de dag, in ons eigen land. 

    “Alles wordt steeds duurder!”, is een uitspraak die je de afgelopen jaren steeds meer hoort. Voor steeds meer mensen heeft dat een gigantische impact op hun leven. Na betaling van huur, elektriciteit en gas, de zorgverzekering of zorgkosten, houden sommigen maar 20 euro over om voedsel te kopen. Voor een hele maand.

    Veel mensen schamen zich voor hun situatie. Ze zetten wel een koekje op tafel voor de visite, maar slaan zelf vervolgens het avondeten over. Zij hebben heel hard hulp nodig. Samen met lokale initiatieven, zoals buurthuizen en wijkcentra, biedt het Rode Kruis deze mensen nu sinds twee jaar voedselhulp.

    Als hulporganisatie geven we mensen een boodschappenkaart. Dat is een cadeaukaart van een supermarkt of een kaart waarmee je bij een supermarkt, de lokale groenteboer en op de markt kan betalen. Op de kaart staat geld om een week boodschappen te doen. Een week later wordt de kaart opnieuw opgewaardeerd. Een eenpersoonshuishouden krijgt 3 euro per dag, gebaseerd op cijfers van het NIBUD.

    Met dit geld bepalen mensen zélf wat zij nodig hebben: meer groente, een gezond tussendoortje mee naar school voor de kinderen of een warme maaltijd. We horen van mensen die gebruik maken van de boodschappenkaart, dat zij dankzij het geld gezonder eten. Dat ze vaker een warme, voedzame maaltijd op tafel zetten. En dat is goed nieuws, want voedsel is een basislevensbehoefte en dat zou voor iedereen een vanzelfsprekendheid moeten zijn.

    Mede dankzij de donaties van veel bedrijven kunnen we duizenden mensen helpen. Donaties van de ondernemers die ‘Vriend van het Rode Kruis’ zijn, komen onder meer ten goede aan onze voedselhulp. Ook werkt het Rode Kruis samen met een aantal grotere supermarkten. We krijgen een korting op de boodschappenkaarten, waarvan we er vorig jaar maar liefst 250.000 uitdeelden. Dat hadden we niet kunnen doen zonder de steun van al die ondernemers.

    Eerlijkheid gebied te zeggen dat we deze hulp liever niet bieden, natuurlijk. Want iedereen heeft recht op voldoende en gevarieerd voedsel. Maar soms vallen mensen net tussen wal en schip en kunnen ze geen aanspraak maken op reguliere voedselhulp. Omdat ze nét iets te veel hebben verdiend of omdat zij niet over de juiste papieren beschikken. Het Rode Kruis geeft deze mensen voor maximaal zes maanden een boodschappenkaart. Door het contact dat de hulpverleners met deze mensen hebben bij het uitdelen van de kaarten, zorgen zij dat mensen op andere vormen van hulp worden gewezen, bijvoorbeeld via de gemeente.

    Niemand zou zich in ons land zorgen moeten maken of hij of zij voldoende te eten heeft. Het is aan de overheid om met een structurele oplossing te komen voor deze voedselnood. In de tussentijd blijft het Rode Kruis boodschappenkaarten uitdelen, mede dankzij de steun van bedrijven. Wil je daar ook aan bijdragen? Meld je dan hier aan als Vriend van het Rode Kruis.

  • Sandra Lagace: “Empowering is een dom woord!”

    Sandra Lagace: “Empowering is een dom woord!”

    Wanneer ik met vrouwelijke ondernemers in gesprek kom over ‘feministische’ onderwerpen ervaar ik regelmatig een weerstand en onbegrip. Ik vraag me wel eens af of ik dan te dicht bij de waarheid kom of dat zij het niet (willen) zien. Gelukkig, of misschien helaas, zijn er veel vrouwen die begrijpen waar ik het over heb, want het is tenslotte, en helaas, hun werkelijkheid en waarheid.

    “Ik heb niets met power of empoweren” – vrouwen associëren deze terminologie al snel met macht, masculien, politiek, vieze spelletjes en dominant. Ze halen hun neus op bij ‘een vrouw met ballen’.

    De werkelijkheid laat ons echter zien, en ik kan het niet genoeg herhalen, dat wij vrouwen achterblijven bij de mannen op een oneindig aantal vlakken. Zo las ik in de Volkskrant een artikel over de welberoemde loonkloof die ook in de beeldende kunst bestaat. Vrouwen in de beeldende kunst verdienen 20 procent minder dan mannen. Een van de suggesties die op basis van een onderzoek werd gedaan was ‘dat op kunstopleidingen aan vrouwen moet worden geleerd hoe ze zich beter kunnen handhaven binnen het masculiene systeem’. Dus toch iets met empoweren?

    “Ik wil niet dat wij als groep apart worden gezet” – ik verwonder me over een afspraak als deze aangezien de cijfers laten zien dat wij vrouwen onszelf wel degelijk weg ‘laten’ zetten als aparte groep. In Onzichtbare Vrouwen van Caroline Criado Perez komen tal van onderwerpen van overheidsbeleid en medisch onderzoek tot technologie, werkplekken, stadsplanning en de media aan de orde. We zijn een groep, we zijn anders. Het lijkt wel alsof wij het eng vinden om de spotlights op ons te zetten. Alsof wij bang zijn voor het de reacties, het tegengeluid wanneer wij van ons laten horen. Ik ben altijd blij met reacties op de hersenspinsels die ik graag op papier zet. Ik ben nog blijer wanneer er mannen zijn die mij supporten of die met een kritische noot komen. We moeten namelijk in gesprek met elkaar. We moeten naar elkaar gaan kijken en luisteren. We moeten beter begrijpen hoe mannen en vrouwen het spel spelen. Leren van elkaars spelregels!

    “Ik kan heel goed met mannen werken” – ‘Good for you’ en houden zo! Ik ben ook dol op mannen en werk graag met ze samen. Waar het om gaat is of jij, vrouwelijke ondernemer in je kracht staat en kunt bereiken wat je wil bereiken, met en net zoals de mannelijke ondernemers.

  • Sandra Lagace over de kracht van de Boardroom-methode

    Sandra Lagace over de kracht van de Boardroom-methode

    Heb je dat ook wel eens? Dat je het even niet meer weet? Je loopt vast en je ziet door de bomen het bos niet meer. Je weet niet hoe je de uitdagingen die voor je liggen op kunt lossen.

    The Boardroom

    Soms voelde ik mij zo hulpeloos en klein worden, dat ik bijna de behoefte kreeg om mijn moeder te bellen om raad te vragen. Herken je dat? Ik ging weer even terug naar het kleine meisje. Alhoewel je moeder bellen soms heel verhelderend en leerzaam kan zijn, leerde ik ooit een krachtige methode die `The Boardroom’ heet en die mij telkens veel inzichten geeft. Het gaat als volgt:

    Zorg dat je geen afleiding om je heen hebt. Je mag je ogen sluiten als je dat prettig vindt. Je staat voor een uitdaging en je hebt advies nodig. Stel je voor dat je in een kamer zit. Je zit aan een tafel met vier lege stoelen. Neem de kamer goed in je op. Wat zie je allemaal, welke kleuren? Hoe ziet de tafel eruit. Hoe ruikt het in de kamer? Is het modern ingericht of klassiek? Hoe voelt het? Zijn er ramen, wat is het uitzicht? Staan er planten? Hangt er iets aan de muur? Is het licht of donker, groot of klein?

    Wie vraag je om raad?

    Bedenk vier personen die jij om raad zou willen vragen. The sky is the limit. Dus, als jij President Obama wil uitnodigen, `be my guest’.  Ik zal je verklappen dat mijn `gasten’ ooit respectievelijk Michelle Obama, Oprah Winfrey, Ellen Degeneres en Whoopi Goldberg waren. Niet de minst onbekenden, zeg maar.

    Aan het einde van de tafel is een deur. Bepaal welke van jouw vier gasten je eerst wil uitnodigen om naar binnen te komen. Deze persoon laat je plaats nemen. Stel in gedachten deze persoon jouw vraag en luister naar het advies dat je krijgt. Neem de tijd om te luisteren naar het advies. Als je klaar bent, nodig je één voor één de volgende personen uit en je vraagt op dezelfde manier om raad.

    Aan het eind bedank je alle aanwezigen voor hun input en verzoek je hun om de kamer weer te verlaten.

    Je hebt het in je!

    Toen ik deze methode op mijzelf toepaste, ontdekte ik dat mijn vier gasten niet toevallig mijn gasten waren. Zij kwamen overeen met een karaktereigenschap van mij. Ik leek een beetje op hen of misschien wilde ik op hen lijken. Zo had Oprah een fantastisch mooie wijsheid en diepgang, Ellen Degeneres was super komisch, Whoopi Goldberg was recht voor z’n raap en Michelle Obama had een `alles komt goed, vertrouw op jezelf, je bent goed zoals je bent’ mindset.  De grote verrassing van deze methode is dat je de krachten aanboort die diep van binnen in jou zitten. Je hebt de kwaliteiten en de kennis al in je. Je weet het dus!

    Wie zit er dus in jouw Boardroom? Ik ben benieuwd wie er bij jou aanschuift!